جشنواره سی و پنجمسینمای ایراننقد فیلم

نقد فیلم گشت2

پوستر گشت2
پوستر گشت2

عوامل فیلم

کارگردان گشت2 : سعید سهیلی

نویسنده: مهدی محمد‌نژادیان و سعید سهیلی

بازیگران: حمید فرخ نژاد، ساعد سهیلی و پولاد کیمیایی

خلاصه داستان

نشانی از وجود داستانی مشخص در گشت2 وجود ندارد.

نقد فیلم گشت2

پیرنگ داستانی در آثار سینمایی مانند نخ تسبیحی است که اجزای مختلف داستان را به یکدیگر وصل می نماید تا فیلم را از نقطه شروع به نقطه پایانی برساند. پیرنگ اصلی محوری است که سایر خرده روایات در حول آن شکل می گیرد تا شرایط بروز شخصیت های اصلی و فرعی ایجاد شود و داستان اصلی به سر منزل مقصود رسد.

گشت2 ساخته جناب سهیلی نشانی از پیرنگ داستانی و به طور کلی تر نشانی از داستان مشاهده نمی شود. حتی خبری هم از جایگزینی روابط انسانی به جای آن -مانند برخی از آثار که با الگوگیری از موج نوی سینمای ایتالیا ساخته می شوند- وجود ندارد و اساسا دلیلی وجود ندارد که بتوانیم به گشت2 عنوان فیلم بدهیم. اثر مجموعه آیتم هایی است که در کنار هم قرار گرفته است و اگر در کنار آن ها سکانسی از فیلم “رضا موتوری” یا “هویت بورن”  را هم قرار دهیم چیزی در فیلم تغییر نمی کند. جالب تر آن که به غیر از سکانس ابتدایی و سکانس نهایی قابلیت جا به جایی در تک تک سکانس ها وجود دارد بدون آن که لطمه ای به اثر وارد شود. به معنای بهتر گشت2 مجموعه آیتم هایی است که در کنار یکدیگر قرار گرفته اند. چیزی مانند برنامه”ساعت خوش” یا مجموعه “فضانوردان می آیند” . گشت2 فرسنگ ها با چیزی که بتوان آن را فیلم نامید فاصله دارد . البته اثر در کنار این مشکلات نقاط قوتی هم دارد که از جمله آن ها می توان به قابلیت انتشار در شبکه های اجتماعی در قالب کلیپ هایی 10 دقیقه ای اشاره کرد.

نکته قابل توجه دیگر وجود تعداد زیادی سکانس های غیر مرتبط است که نه لبخندی بر لب تماشاگران می نشاند و نه گرهی از فیلم باز می کند. از نمونه های این سکانس ها می توان به صحنه های آوارگی سه شخصیت داستان در بیابان و انتظار برای ماشین و یا سکانس حضور در صحنه فیلمبرداری اشاره کرد. به نظر می رسد جناب کارگردان قصد داشته هر جا چیزی به گوششان خورده یا تصویری دیده اند را در فیلم خود بگنجانند .البته جای شکرش باقی است که ایشان به تماشای فیلم “لالالند” ننشسته اند و الا معلوم نبود نتیجه کار چه خواهد شد.

گشت2 آخرین ساخته جناب سهیلی از آن جا که توانایی نشاندن لبخند بر لب مخاطب را ندارد قصد دارد با استفاده از تکه پرانی های سیاسی ، تبدیل کردن جک های تلگرامی به موقعیت نمایشی و به کار گیری الفاظ رکیک فضا را برای مخاطب خود بشکند و  شرایطی را ایجاد نمایند که اثر با ممیزی های گسترده مواجه شود و سپس با هوچی گری در زمان اکران درباره ممیزی اثر، با استفاده ابزاری از احساسات مردم فروش بالای خود را تضمین نمایند.

به طور کلی نگاه ایشان به تمامی مسائل نگاهی ابزاری و سودجویانه است. از مسائل سیاسی گرفته تا زنان. اگر ایشان از رانت خواری انتقاد می کنند صرفا برای این است که خود را در قالب یک فیلمساز روشنفکر و مردمی عرضه نمایند نه چیزی بیش از این. اگر از زن ها سخن می گوید صرفا برای فرار از فضای مردانه و غیر محترم اثر است. زن ها در آثار ایشان چیزی جز وسایل بازی شخصیت ها نیستند. وسایلی که چیزی غیر از فیزیک آن ها برای اثر تعریف شده نیست.

حضور فیلم های کمدی از الزامات سینمای هر کشوری است و در کشور ما به دلیل شرایط خاص اجتماعی و اقتصادی کنونی نیاز آن بیش از هر زمان دیگری احساس می شود. سینمایی که بتواند روحیه نشاط را به جامعه برگرداند و برای لحظاتی مردم را از دغدغه های ذهنی خود رها کند. هرچند تعریف ایده آل از سینمای کمدی موارد مذکور نمی باشد اما فیلمی که بتواند در این شرایط همین اهداف را تحقق بخشد از میان آثار سینمای ایران نمره قبولی خواهد گرفت.

این نقد فیلم بر اساس نسخه نمایش داده شده در سی و پنجمین جشنواره فیلم فجر نوشته شده است.

امتیاز کاربران: 4.3 ( 2 رای)

محمد حسین قلی‌پور

نويسنده سينمايى موسس و سردبير "اى من" موسس و سردبير سايت "Filmovies"

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد.

14 + هشت =

دکمه بازگشت به بالا