سینمای ایراننقد فیلم

جهان با من برقص/هنرهای هفتگانه را در این فیلم ببینید

پوستر جهان با من برقص
پوستر جهان با من برقص

یادداشتی بر فیلم  جهان با من برقص

فیلم جهان با من برقص در عین سادگی و غامض نبودن جزو معدود فیلمهای اخیر سینمای ایران است که به دل مخاطب خاص و عام می نشیند . داستان فیلم مانند شعری است که هر مخاطبی به فراخور حال خود با آن همراه می شود و از آن لذت می برد . همچون زندگی ، غم و شادی در فیلم آنچنان ممزوجند که مردد می شوید کجا بخنیدید و کجا محزون شوید .

روزهای آخر زندگی نقش اصلی جهان با من برقص با نام جهان با حضور ناخواسته دوستانش برای شرکت در آخرین سالگرد تولدش مانند یک عمر تجربه زندگی کردن به تصویر کشیده می شود .

با نزدیک شدن به پایان عمر جهان ، دلبستگی ها و نگرانی های زندگی آنچنان در روزهای واپسین به سخره گرفته می شوند که گویی اصلا معنا و مفهوم و اهمیتی نداشته اند . همسرانی که یا درگیر لذتهای زودگذر و زرق و برق دنیای امروزند یا به عقد نزدیک ترین دوست همسرشان درآمده اند یا طلاق گرفته اند و … هیچکدام تکیه گاه امنی برای روزهای آخر عمر قهرمانان داستان نیستند .

یگانه دختر جهان ، در عین ناباوری پدر متفکرش ، دل در گرو عشقی بسته که با هیچیک از ایده آلهای پدر همخوانی ندارد اما گویی دیگر نه رمقی باقی است و نه گریزی برای اندک تلاشی تا شاید آینده فرزند ، پس از مرگ او به گونه ای دیگر رقم زده شود .

هیچ کدام از دل بستگی های زندگی دیگر برای او تعلق خاطری ندارند تا جایی که تحمل گذران همین مدت کوتاه باقی مانده از عمر را هم ندارد و قصد پایان دادن به آن را می کند .

اما تقدیر پیروز ماجراست و او به زندگی ادامه می دهد و گویی مشاهده دوباره و هرچند کوتاه و گذرای زندگی دوستان و اطرافیان ، چه آنانکه ساده انگارانه غرق در شور و رنگ زندگی اند و دیگرانی که در غم و حسرت و حسد یا امیدند ، بی اساس بودن نگرانی از زمان نزدیک مرگ را به او متذکر می شود .

و حقیقتی که میدانیم و فراموش می کنیم که زندگی مجموعه ای از غم ها و شادی های گذراست که در بسیاری از رخدادهای اصلی آن ، ما اختیار و نقشی نداریم و ناگزیریم برای گذران عمر به فراخور حال و شرایط خود از لحظات زندگی خود لذت ببریم .  گوردون آلپورت در مقدمه ی کتاب  انسان در جستجوی معنی فرانکل می نویسد :

اگر زندگی کردن رنج بردن است ، پس برای زنده ماندن باید ناگزیر معنایی در رنج بردن یافت . اگر اصلا زندگی خود هدفی داشته باشد ، رنج و مرگ نیز معنا خواهد یافت . اما هیچ کس نمی تواند این معنا را برای دیگری بیابد . هرکس باید معنای زندگی خود را ، خود جستجو کند و مسئولیت آن را پذیرا باشد . اگر موفق شود ، با وجود همه تحقیرها به زندگی ادامه میدهد.

و آنچه در جهان با من برقص به خوبی تصویر می شود آنست که زندگی در عین همه رنجها و ملامتها ، بی مهری ها و اندوه ها ، زیبایی هایی دارد که لمس آنها مفهوم زندگی است . نیکی به دیگران ، عشق ، دوست ، شعر ، موسیقی ، رقص ، نقاشی ، هنر ، بازی ، ورزش ، سفر ، طبیعت جاندار و بی جان همه و همه مرهم های دوست داشتنی مسیر زندگی تا مرگند برای مدتی که باید زندگی کنیم و نمی دانیم چقدر است .

فیلم جهان با من برقص که در طبیعت زیبای شمال ایران به تصویر درآمده با وجود نقدهایی که می توان به بخشهایی از قصه و روایت آن وارد کرد از آن فیلمهایی است که حال آدم را خوب می کند و در پایان آن احساس می کنید یک بار دیگر در کنار قهرمانان داستان زندگی کرده اید و به تماشای جهان گذرا رفته اید . جهانی که شاید سهم لذت ما از آن کمتر از همین دوساعت باشد .

جهان با من برقص گویی به زیبایی این شعر شاملو را به تصویر کشیده است :

پیش از آنکه واپسین نفس را بر آرم

پیش از آنکه پرده فرو افتد

پیش از پژمردن آخرین گل

بر آنم که زندگی کنم

بر آنم که عشق بورزم

برآنم که باشم

در این جهان ظلمانی

در این روزگار سرشار از فجایع

در این دنیای پر از کینه

نزد کسانی که نیازمند منند

کسانی که نیازمند ایشانم

کسانی که ستایش انگیزند

تا در یابم

شگفتی کنم

باز شناسم

که ام؟

که میتوانم باشم؟

که میخواهم باشم؟

تا روزها بی ثمر نماند

ساعت ها جان یابد

لحظه ها گران بار شود

هنگامی که میخندم

هنگامی که میگریم

هنگامی که لب فرو میبندم

در سفرم به سوی تو

به سوی خود

به سوی خدا

که راهیست ناشناخته

پر خار

ناهموار

راهی که باری در آن گام می گذارم

که قدم نهاده ام

و سر بازگشت ندارم

بی آنکه دیده باشم شکوفایی گلها را

بی آنکه شنیده باشم خروش رودها را

بی آنکه به شگفت درآیم از زیبایی حیات

اکنون مرگ میتواند فراز آید

اکنون میتوانم به راه افتم

اکنون میتوانم بگویم که زندگی کرده ام

وحید باختری/تهران/دیماه 1398

سایر یادداشت های مخاطبین را اینجا بخوانید.

امتیاز کاربران: 3.31 ( 8 رای)

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد.

سه × دو =

دکمه بازگشت به بالا