اسکار 2019سینمای جهاننقد فیلم

نقد فیلم christopher robin کریستوفر رابین

 christopher robin کریستوفر رابین
christopher robin کریستوفر رابین

عوامل فیلم

کارگردان christopher robin کریستوفر رابین : Marc Forster

بازیگران : Ewan McGregor, Hayley AtwellBronte Carmicheal, Mark Gatiss, Oliver Ford Davies

‌خلاصه فیلم

christopher robin کریستوفر رابین داستان درگیری کریستوفر رابین است حالا میانسال شده و درگیری‌های زندگی مدرن او را در کام مشغله و رکود گرفتار کرده است. او به خلاقیت و امید محتاج است تا هم زندگی‌اش را سر و سامان دهد و هم کارش را از ورطه نابودی نجات دهد.

نقد فیلم christopher robin کریستوفر رابین

christopher robin کریستوفر رابین فیلمی است که شاید در بین نامزد‌های اسکار امسال یکی از آخرین اولویت‌ها برای دیده شدن را داشته باشد. فیلمی که شاید مخاطب جدی‌تر سینما را برای دیدن ترغیب نکند اما به واقع این دسته از فیلم‌های خاص و فانتزی که اصولا یک ترکیب کلاژگونه از واقعیت و خیال است حداقل برای نگارنده مطلب همیشه جذاب و لذت‌بخش است. اینگونه فیلم‌ها که یک رگه از ویژگی‌های هنر پست مدرن و حاصل اختلاط را در خود دارند و با ترکیب دنیای واقعی خشک و دنیای زنده‌ی خیال قصد در حل مشکلات دنیای واقعی را دارند. فیلم‌هایی که نمونه‌های عمومیت یافته‌ی آنها را در جامعه خود با آلیس در سرزمین عجایب یا هرج و مرج فضایی با ایفای نقش مایکل جردن به یاد داریم. فیلم‌هایی که همواره رگه‌های کمدی آنها مخاطب عام را جذب میکند و انیمیشن آن نیز برای کودکان جذاب است و این ترکیبی است که یک خانواده با فاصله‌ی سنی 30 سال را نیز پای یک فیلم به خوبی نگه میدارد.یک ترکیب خیال‌انگیز آشنا و حتی مسبوق به تجربه برای هر انسانی که کودکی کرده و در کودکی‌اش تجربه‌های خیالی زیبا برای خود داشته است و حالا آن را بر پرده سینما میبیند و این خیال اعجاب‌انگیز را با دنیای کودکانه در هم آمیخته و بی فاصله با آن روبرو میشود.

قصه‌ی اینگونه فیلم انیمیشن‌ها نیز با آنکه از یک فرمول همیشگی تبعیت میکند اما همواره قابل پیگیری و زیباست. درواقع مخاطب اینگونه فیلم‌ها در تعلیق داستانی پیچیده‌ای درگیر نمیشود و بیش وکم معلوم است که چه اتفاقی خواهد افتاد بلکه به نوعی درگیر یک نوع تعلیق ساختاری از امتزاج و درهم‌آمیختگی دو دنیای متفاوت میشود به نوعی که همیشه در این گونه فیلم‌ها دو دنیای متفاوت به نمایش درمی‌آید که عبارتند از دنیای واقعی و دنیای خیالی انیمیشن که قوانین کاملا متفاوتی دارند و تعامل افراد با این دو دنیا کاملا متفاوت است. همیشه وقتی شخصیت‌های انیمیشن وارد دنیای واقعی میشوند، یک عده انسان وجود دارند که با دیدن آنها و نامتعارف بودنشان، از حال میروند یا میترسند و این خود یک تعلیق داستانی مبتنی بر کاراکتر محوری ایجاد میکند و این یکی از پیچیده‌ترین کارکردهای کاملا منحصر به فرد اینگونه فیلم‌هاست. از طرف دیگر اما ورود انسانها به دنیای خیالی شخصیت‌های انیمیشنی هیچگاه این تعجب را برای افراد آن دنیا ایجاد نمیکند و تو گویی قوانین آن دنیا اینگونه است که افراد حاضر در آن از همه چیز اطلاع دارند و آنچه به عنوان جهل وجود دارد، فقط در دنیای واقعی ما انسانهاست و جالب‌تر از همه اینکه این پیش‌زمینه داستانی برای مخاطب سینما کاملا قابل درک و حتی حل‌شده است. یعنی هیچکس از اینکه در دنیای خیالی انیمیشن‌ها، هیچ شخصیتی از دیدن انسانها تعجب نمیکند، شگفت‌زده نمیشود و بدون آنکه فیلم به شما بگوید، انگار شما میدانید که قوانین آن دنیا چیست و چگونه عمل میکند. اما فرمول داستانی این دسته از فیلم‌‌ها نیز بر اساس مناسبات این دو دنیای متفاوت، شکل میگیرد به این ترتیب که همیشه یک شخصیت با روح بزرگ در دنیای واقعی دچار مشکلات عدیده و لاینحل شده است و به نوعی در آستانه‌ی یک شکست بسیار بزرگی است که لیاقت آن را ندارد و از سوی دیگر در دنیای خیالی انیمیشن نیروی شری وجود دارد که قصد نابودی کاراکترهای انیمیشنی را دارد و فقط با کمک آن انسان با روح بزرگ است که جلوی این اتفاق هولناک گرفته می‌شود و این یاری و کمک بر خلاف ظاهر داستان، موجب موفقیت خود کاراکتر در دنیای واقعی میشود. داستانی با حضور چندین وضعیت نمایشی جذاب از 36 وضعیت موجود که جذابیت‌های داستانی فراوانش کاملا برای مخاطب سینما، قابل پیگیری است.

christopher robin کریستوفر رابین نیز این اتفاق به همین شکل بین کریستوفر رابین و وینی‌پو، ایور، تیگر و تمامی کاراکترهای جذاب و آشنای انیمیشن‌های وینی د پو، اتفاق می‌افتد و داستان مشکلات کاری کریستوفر رابین را نیز در پایان داستان به خوبی حل میکند.

از این نمونه از سینما در ایران نیز البته به شکل‌های خیلی ابتدایی آن به طور مثال فیلم سفر جادویی ابوالحسن داوودی با بازی اکبر عبدی را میتوانیم به یاد آوریم که به نوعی روایتی این چنینی در دو دنیای متفاوت را به وجود می‌آورد که نمونه‌های متاخر آن فیلم آهوی پیشونی سفید است که البته این فیلم‌ها با نمونه‌های خارجی خود از جمله همین فیلم کریستوفر رابینز و یا هرج و مرج فضایی، فاصله‌های فراوانی دارند اما به هر ترتیب بر اساس این فرمول ساخته شده‌اند اما شبیه‌ترین نمونه در سینمای ایران به این مدل سینما، فیلم انیمیشن بسیار زیبای مبارک است که به نوعی به شکل دقیق این فرمول را در خود با استفاده‌ از شخصیت‌های اسطوره‌ای ایرانی به کارگیری کرده و یک اثر قابل توجه ساخته است که البته باز هم باید گفت که آن اثر نیز فرسنگ‌ها با یک سینمای استاندارد جهانی فاصله دارد اما به نظر میرسد ساخت چنین فیلم‌هایی که به واقع کار بسیار دشواری است بتواند امتیاز ویژه برای سازندگانش محسوب شود و نیز فاصله مردم را نیز با سینما کمتر کند.

در پایان باید گفت که  christopher robin کریستوفر رابین یک اثر زیبا و لطیف در یک بستر تاریخی مهم در اروپا است که این فیلم در چند دقیقه اول آن که سکانس کاملا قابل توجهی است، به خوبی آن فضا را ترسیم میکند و با ظرافت‌های دقیق فیلمنامه‌ای، پای شخصیت‌های کارتونی را به فیلم باز میکند و همچنین در خلق بحران و تقابل دراماتیک نیز قدم‌های خوبی را در فیلمنامه با توجه به لطافت داستان وینی پو، برمیدارد. همه‌ی اینها در کنار یک کار قوی از جلوه‌های ویژه‌ی کامپیوتری به نحوی که کاراکترهای انیمیشنی بسیار خوب و باورپذیر در دنیای واقعی حضور پیدا میکنند، توانسته این فیلم را به یک اثر خوب تبدیل کند.

برای مطالعه سایر نقد فیلم های سینمای جهان و اسکار 2019 روی لینک کلیک کنید.

امتیاز کاربران: 4.42 ( 3 رای)

علی منصوری

نويسنده و منتقد سينمايى

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد.

5 × پنج =

دکمه بازگشت به بالا