جشنواره سی و هشتمیادداشت مخاطب

نقد فیلم سینما شهر قصه, برشی از سینمای ایران که دیده نمی شود!

پوستر فیلم سینما شهر قصه
پوستر فیلم سینما شهر قصه

عوامل فیلم

نویسنده و کارگردان فیلم سینما شهر قصه: کیوان علی‌محمدی و علی اکبر حیدری

بازیگران: حامد کمیلی، بابک کریمی، سیاوش مفیدی، هدیه تهرانی و جمشید مشایخی

نقد فیلم سینما شهر قصه

فیلم سینما شهر قصه در پی پیوند دادن چند سوژه ی کلیشه ای است که سالیان سال است در سینماها به صورت مکرر در حال بازسازی های گوناگون است. ماجرای عشق یک جوان عشق فیلمفارسی در یک خانواده سلطنت طلب، به یک دختر عشق فیلم های جدی تر سینمای پیش از انقلاب و البته با پدری متعصب که از اساس با سینما مخالف است کلیت آن چیزی است که در فیلم رویدادها را به پیش می برد.

کارگردان اثر در تلاش است در کنار یک داستان عاشقانه به سبک فیلمی مانند سینما پارادیزو ( Cinema Paradiso )به ورق زدن آثار سینمای ایران پیش و پس از انقلاب بپردازد و این امر را در قالب تلفیق برش هایی از آثار کلاسیک سینمای ایران با صحنه های فیلم به مخاطب ارائه می نماید.

فیلم سینما شهر قصه اتفاقاً نه در پردازش یک داستان عاشقانه موفق است و نه در ایجاد حس نوستالژیک نسبت به سینمای ایران. اساساً فیلم سرگردان بین ساماندهی این دو سوژه اصلی است و به همین دلیل بار

طنز هم در این اثر برگرفته از تعارض بین دو خانواده با ارزش های متمایز است. یک خانواده سلطنت طلب که کماکان در بحبوحه سالهای آغازین انقلاب از عادات پیش از پیروزی انقلاب دست نشسته و یک خانواده مذهبی که به شدت پایبند بر اصول انقلابی است.  البته دراین زمینه نیز نمی توان به درستی تمیز بین یک خانواده ی انقلابی و ضد سلطنت را با سلطنتی داد چرا که پوشش ظاهری بازیگر نقش زن فیلم که در یک خانواده متعصب زندگی می کند تناسبی با این حساسیت کارگردان اثر ندارد و اساساً با آنچه در آن سالها دیده و شنیده ایم منافات جدی دارد!

حضور جمشید مشایخی و هدیه تهرانی برای بازسازی سکانسی از فیلم “کاغذ بی خط” تقوایی و گفتگوی با کارگردان این اثر که نقش آن را هدایت هاشمی بازی می کند نیز تاثیری در مسیر فیلم ندارد و صرفاً می تواند یک ادای دین به این کارگردان باشد وگرنه در پیشبرد داستان فیلم سینما شهر قصه هیچ اثری ندارد. فیلم همان خط سیر خود را پشت سر می گذارد و تمایلی به ایجاد نوسان در فرآیند اثر ندارد. مخاطب از همان اواسط فیلم دست کارگردان را خوانده و منتظر اتفاق محیرالعقولی نیست و در انتظار پایان اثر است که این مهم با پایان بندی نامتقارن و آشفته اثر بی ثمر می ماند.

یکی از بخش های اثرگذار و احتمالا دشوار اثر تدوین آن است. حدود یک چهارم فیلم را برش فیلم های دیگر از دوران پیش از انقلاب تا دهه هفتاد تشکیل می دهد که  اگر چه توجه به تاریخ سینما در این فیلم ستودنی است لیکن باید پذیرفت که برخی از برش ها زائد و انتخاب ها برای یک مخاطب عام سینما ناملموس است و مخاطب برای شناخت و درک یک موقعیت در فیلم نیازمند آگاهی نسبت به فیلمفارسی های کلاسیک سینمای ایران است. البته باید پذیرفت که تدوین این فیلم  زمانبر و سخت بوده چرا که باید تلفیقی از گذشته و حال را به وجود می آورد که همانطور که اشاره شد در بسیاری از صحنه ها توان التقاط متناسب را ندارد.

به لحاظ دکور و صحنه آرایی نیز علاوه بر اینکه به ملاحظات گذر زمان که در ظاهر یک بازه 20 ساله از پیروزی انقلاب تا اواسط دهه 70 را مدنظر دارد، توجهی نشده و تغییر چندانی در نوع پوشش دیده نمی شود اصرار عجیب و آزار دهنده ای برای تصویرسازی شهر تهران در فیلم دیده می شود که البته آن نیز به خوبی انجام نشده و در بسیاری از صحنه ها برای رفع این کاستی

از تعداد کثیری از هنروران استفاده شده تا مخاطب کمتر توجهی به لوکشین های ضعیف فیلم داشته باشد.

روایت فیلم سینما شهر قصه از دوران جنگ تحمیلی و قرار گرفتن شخصیت ها در موقعیت جنگی با توجه به ظرفیت های آزموده شده قبلی در سالهای اخیر سینمای ایران شکست خورده است و فارغ از دکور ضعیف، صحنه های جنگی نیز بیشتر شبیه یک شوخی است.

درباره بازیگران اثر نیز به جز بابک کریمی که به دلیل تعارض شخصیت وی در فیلم با رویدادهای زمانه لحظات مفرحی را برای مخاطب به وجود می آورد و بازی خود را در نقش به خوبی ایفا کرده است، سایر بازیگران جملگی در حد خود و بسیار معمولی و بعضاً پایین تر از انتظار ظاهر می شوند که در این باره بازی ضعیف امیرکمیلی با توجه به سبقه پر رنگ او در آثار سینمایی و تلویزیونی بیش از پیش مشهود است.احتمالاً با توجه به توان بازیگران اثر که بسیاری از حرفه ای های تئاتر هستند، بخش زیادی از این ضعف به شخصیت پردازی اثر بازمیگردد که این نیز یکی از نقاط ضعف فیلم است.

در مجموع این اثر نه تنها برای مخاطب حرفه ای تر سینما نکته جدیدی ندارد و در واقع در همان مسیر بسیاری از آثار ریز و درشت سینما پای میگذارد بلکه گیرایی برای هیئت داوران جشنواره نیز نخواهد داشت و دشوار بتواند نظر موافق دواران را با توجه به آثار قوی تر این دوره از جشنواره به دست آورد.

نقد فیلم های سی و هشتمین جشنواره فیلم فجر را اینجا بخوانید.

امتیاز کاربران: 3.99 ( 4 رای)

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد.

3 × 2 =

همچنین ببینید
بستن
دکمه بازگشت به بالا